Maandagochtend vroeg op, de jongens moesten gewoon naar school dus het afscheid nemen begon al vroeg. Daarna nog wat praktische boodschappen voor het vertrek naar Afrika gedaan. 's middags kwamen mijn ouders en schoonmoeder nog even gezellig een "bakkie doen". Voor Miranda en mij wordt het nu toch ook echt serieus, we zullen een paar weken elkaars gezelschap moeten missen, op zich wisten we dat al, op de één of andere manier dringt dat nu pas goed door. Dat valt even zwaar.

Op Schiphol eerst de bagage weggebracht en ook daar nog gezellig met Miranda, Lisa en m'n ouders wat gedronken. Ja, en daar ga ik dan....eerst maar eens door de douane. Met het idee een bluetooth speakertje in een taxfree shop te kopen ga ik op zoek en vindt snel iets betaalbaars. Daar kom ik straks nog op terug.

De eerste vlucht heeft een vertraging van 15min, da's prima te doen. Geen stress over de aansluitende vluchten, die zijn prima te halen. Bij het boarden heb ik zelfs nog even sjans met de hoofd stewardess, ze vindt m'n aftershave lekker, ja....dat wist ik natuurlijk al, daarom had Miranda deze ook voor mij gekocht ;-). In Frankfurt is het toch nog even flink doorlopen (eerder snelwandelen) om van de aankomsthal naar de vertrekhal te geraken. Wat een on-ge-lo-fe-lijk groot vliegveld is dat!

M'n inspanningen worden echter direct beloond, er staat een schitterende Boeing 787 Dreamliner op me te wachten. Eenmaal in het vliegtuig op de gereserveerde stoel ontdek ik dat de hele rij van drie stoelen voor mij alleen is, hier maak ik dankbaar gebruik van in de komende uren terwijl ik met mijn toch iets langer dan gemiddelde lijf de slaap probeer te vatten. Uiteindelijk lukt dat redelijk en kom ik welliswaar gebroken, maar niet helemaal kapot aan in Adis Ababa (Ethiopië). Hier mag ik wat langer wachten voor vertrek naar de eindbestemming Lilongwe. Dat wachten gaat hier prima, in de hal zijn ruim voldoende slaapbanken waardoor ook daar nog wat slaaptekort wordt weggepoetst.

Bij aankomst in Adis Ababa en Lilongwe wordt de temperatuur van alle passagiers met een infrarood metertje gecontroleerd. Goed dat er serieus wordt gecontroleerd op mogelijke Ebola besmettingen, alhoewel die kans natuurlijk zeer gering is bij een vlucht vanuit Europa. Het is nog altijd voor een heleboel mensen niet duidelijk dat ebola voornamelijk in West Afrika heerst. Je kunt echt zonder verhoogd risico heel goed voor vrijwilligerswerk of vakantie naar Afrika indien je Zuid-West probeert te mijden.

Op Kamuzu international airport wordt ik opgewacht door Janneke zij is de coördinator voor Doingoood in Malawi. Per taxi gaan we naar het vrijwilligershuis, de vrijwilligers spreken eerder over het Doingoood huis.

Daarna ga ik met Janneke mee de "stad" in, wat meer wegheeft van een flink dorp, een simkaartje en databundel regelen zodat ik weer wat dichter bij de bewoonde wereld ben. Ook handig om bijvoorbeeld dit blog te uploaden. Super leuk om kennis te maken met Janneke, ze is erg enthousiast en helemaal op haar plek hier in Malawi. Het leek ons handig om wat Euro's om te ruilen voor Kwacha (de munteenheid in Malawi). En ja....daar ga ik dan, naar de National Bank. "Can I change some Euro's for Kwacha?". Antwoord: "No, we don't have Kwacha!" Dus ik dacht dat ik het niet goed had gehoord, we waren echt bij de National Bank. "I'm sorry, I think I didn't understand you", "Sir we have no Kwacha!" dus toch ik had het wel goed verstaan, mijn hersenen wilde dit antwoord alleen om onverklaarbare redenen niet vertalen. Ben, wen er maar aan: This is Africa! Gelukkig was er aan de overkant van de straat nog een wisselkantoor, daar zijn we voor deze missie geslaagd. Ook nog wat boodschappen gedaan voor het avond eten en daarna met de TucTuc (als je het zo schrijft, ik zal later nog wel een foto uploaden) terug naar het Doingoood huisje en aan het uitpakken en eten koken begonnen.

Daar liep ik toch tegen een paar verrassingen aan. Er is een fantastisch nieuw elektrisch kookplaatje aangeschaft alleen moet er nog een adapter bij komen zodat we deze kunnen gaan gebruiken. Gelukkig stond het oude kookplaatje er ook nog, na de nodige aanpassingen kon ik hier gelukkig op koken. De eerste Spaghetti a la Papa zoals we dat thuis noemen was een feit. Natuurlijk even via de Whatsapp even contact met thuis, m'n eerste Africa selfie gestuurd en een selfie van Miranda met de kids terug ontvangen, te gek!

Tijdens het uitpakken kwam ik zojuist nog een geweldig lieve enveloppe van mijn lieve meisje en kinderen tegen, hadden ze zomaar stiekem tussen mijn bagage gestopt! Geweldig leuk om jullie berichtjes op de lieve kaart te lezen en dan ook nog een heel leuk foto boekje, speciaal voor mij gemaakt, zodat ik jullie niet zo erg hoef te missen. En ja....daar ga ik dan, ik hou het even niet droog. Echt super....ik hou van jullie!

O ja, ik zou nog terugkomen op het aangekochte Bluetooth speakertje. Helaas blijkt vanavond tijdens het uitpakken dat het geen Bluetooth maar gewoon een USB speakertje is. Ik kan dit soort high-tech audio spullen in de toekomst ook maar beter niet zonder de kennis en kunde van Wouter kopen.

Morgen gaan we kennismaken op het project, Lylongwe Youth Organisation. De projectleider Mike heeft ook georganiseerd dat we kennis gaan maken met de Dorps oudste. Dat is echt een hele eer, ben heel benieuwd naar morgen.

Voor nu welterusten, mijn kaarsje gaat na zo'n lange reis nu echt uit!