Terwijl ik nog inspiratie zoek voor het schrijven van dit blog realiseer ik me ineens dat het alweer woensdag is! In Nederland leven we dermate gehaast dat we altijd tijd tekort lijken te komen en is het niet verwonderlijk dat je het gevoel hebt dat de tijd vliegt. In Afrika ligt het dagritme van nature wat lager en ben ik oprecht verbaasd dat ik alweer zo lang niets van me heb laten horen. Sorry daarvoor! Ik ga proberen het nu goed te maken.

Zaterdag was een relax dagje, behalve de afspraak dat we Claire van het vliegveld op zouden gaan halen had ik vooral met mezelf afgesproken rustig aan te doen. Uitslapen, ontbijtje in de zon op de veranda, boekje lezen.....je herkent het wel, het goede leven! Tijdens deze ochtend kwamen er verschillende bewoners van het compound spontaan kennis maken. Heel fijn dat ik nu een beetje begin te ontdekken wie mijn buren zijn en hoe het komt dat we hier met zoveel gezinnen verblijven.

's Avonds hebben we met elkaar een pizzaatje gegeten in de stad. Terwijl we daar nog na zaten te genieten van de heerlijk pizza viel de stroom in heel de stad wederom uit. Inmiddels ben ik er wel aan gewend, het voelt vertrouwd te leven zonder elektra. De momenten dat er wel elektra is ervaar ik nu als een overweldigend luxe leven. Gek eigenlijk hoe snel je daar aan gewend raakt: "This is Africa!".

Zondag is een dagtocht naar Lake Malawi ingepland. Als je naar Malawi gaat moet je dit schitterende meer bezocht hebben. We rijden mee met Johnnie, een enthousiaste ondernemer in de opkomende toeristische branche.

Onderweg zien we de mooiste Afrikaanse landschappen aan ons voorbij trekken, het liefst zou je alles vastleggen met de camera. Je moet ook niet vreemd opkijken als je op de "snelweg" ineens flink moet afremmen voor een kudde koeien die oversteken of een kar met twee ossen ervoor die iets te ruim de weg opdraait. Bij het ontwerp van die sterke beesten ging het vooral om kracht en kwam een korte draaicirkel kennelijk op de tweede plaats.

Bij aankomt bezoeken we eerst een Craftmarket. Hier worden souvenirs gemaakt door een team van 17 vakmensen. Achter de shop is een kleine werkplaats ingericht. Stel je hier niet te veel bij voor hoor, ook hier is simpelweg een rieten dakje gemaakt waaronder de mannen hun kunstwerken produceren. Erg indrukwekkend om te zien hoe zij met een minimum aan gereedschap de mooiste souvenirs produceren.

In afwachting van het bootje dat ons naar Lizard Island zal brengen lopen we naar een luxe hotel voor een kopje koffie aan de waterkant. De twee uur durende reis wordt beloond met een adembenemend uitzicht! Geweldig om hier te zijn, je voelt je voor een moment echt toerist en geniet weer even van de luxe die je normaal thuis ook zo gewend bent.

Tijdens de overtocht naar het eilandje gaan we langszij bij een vissersbootje voor een paar visjes, met deze visjes worden een aantal SeaEagles naar het water gelokt. Mooi om te zien hoe zij met een enorme precisie naar de wateroppervlakte duiken en de aangeboden vis als vanzelfsprekend vangen.

Eenmaal op het eiland beklimmen we een flinke rots waar we vanaf springen het lekkere warme zoete water van Lake Malawi in! Tijdens het snorkelen zien we veel gekleurde visjes voorbij komen, het is net alsof je in een aquarium zwemt.

We sluiten de dag af met een bezoek aan het Kuti wildlife resort. Een klein wildpark waar wat zebra's, waterbokken, gazelles en zelfs een paar verdwaalde drommedarissen rondlopen. Niet echt indrukwekkend, dat gaan we over twee weken met een mooie safari naar Zambia overdoen!

Wanneer we bijna in Lilongwe terug zijn begint het enorm, enorm, niet een klein beetje maar enorm hard te regenen. Het zicht wordt hierdoor al snel beperkt tot slechts 5m. Daar komt nog bij dat de interieur ventilator van de auto defect is waardoor de ramen ook nog eens volledig beslaan. Met een klein handdoekje probeer ik de voorruit vochtvrij te houden voor de chauffeur, dit lukt eigenlijk nauwelijks. Er zou een raam open moeten zodat het condens uit de auto kan, maar ja....als je een raam open doet met deze regen is de kans groot dat je ongevraagd een voetenbadje voorgeschoteld krijgt. Dus...draai ik mijn raam open en steek m'n paraplu naar buiten om zo de ergste regen tegen te houden. Het werkt nog ook, de ramen zijn al snel minder beslagen en we kunnen onze reis, nog steeds onveilig, in ieder geval voortzetten.

Maandag middag komt Grada naar Lilongwe. Voor het vertrek naar Malawi hebben we Grada in Nederland al mogen ontmoeten tijdens de "Ontmoet Doingoood" dag waarbij we een korte briefing hebben gehouden inzake het aanstaande vrijwilligerswerk. Zij heeft de afgelopen vier weken voor en met Doingoood vrijwilligerswerk gedaan bij de Werkschool voor dove Malawiaanse jongeren in Mzuzu. 's-Avonds eten we gezellig met elkaar bij de Italiaan. Op deze manier sluiten we haar verblijf in Malawi af en gaat ze zoals ze in haar blog schrijft met een lach en een traan maar vooral met enorm veel nieuw opgedane kennis en ervaringen terug naar Nederland. De verhalen die Grada tijdens het eten vertelt zijn erg inspirerend. Je kunt aan alles merken dat ze met de jongeren op het project een uitstekende band heeft opgebouwd. Ik kan me voorstellen dat zij haar warme persoonlijkheid en gezelligheid enorm zullen missen.

Dinsdag is voor mij een vervelende dag. Na een onrustig nachtje merk ik aan alles dat ik niet lekker in m'n vel zit. De armoede die overal om je heen zo tastbaar aanwezig is komt overdag als een mokerslag bij me binnen. De uitzichtloze situatie waarin mensen hier dag in dag uit moeten zien te overleven laat me niet los. Tegelijkertijd realiseer je jezelf dat je de wereld niet kunt veranderen, dat frustreert nog eens extra. 's Middags doe ik rustig aan en probeer wat te ontspannen. Heerlijk op een bankje op de veranda met een gezellig muziekje en een boek helpt. Ook komen de drie buurmeisjes de boel nog eens opvrolijken. Ze toeteren op hun handjes alsof ze op een Fufuzelaa blazen, prachtig om te zien wat een plezier ze beleven. Ze lijken alle drie werkelijk te stralen en de ondeugende koppies zijn zo mooi. Geluk blijkt weer eens in kleine dingen te zitten.

Eind van de middag valt de elektra uit, net als ik alle groenten gesneden heb om te gaan koken. Dan improviseren we toch gewoon met wat brood, dat smaakt ook prima! Even de mail wegwerken en wat foto's uploaden, met thuis Whatsappen en de avond is alweer voorbij.

Woensdag, help me herinneren dat ik die haan ga slachten! Wat een kreng zeg, weer vroeg wakker, grumpfhh...! Mike heeft een filmpje gemaakt van het slachten van de kip die hij eerder deze week langs de weg heeft gekocht, misschien leer ik daar wat van ;-) Janneke komt al vroeg op het project langs om de vorderingen te bekijken. Er is ondertussen al behoorlijk wat werk verzet door "mijn mannen" en de eerste contouren van wat schoolbankjes gaan worden kun je al duidelijk onderscheiden.

Eind van de ochtend komt Mike terug van een twee daags hiv-aids congres. Hij heeft hier veel van opgestoken, nieuwe contacten opgedaan en gaat de nieuwe kennis als een rode draad laten lopen door de lessen voor de kinderen van LYO. Ik zeg, goed bezig! Later vertelt hij mij dat hij zo ontzettend blij is met mij en het project Schoolbankjes. De impact is voor hem al meetbaar, een van de jongens die veel helpt bij het timmerwerk heeft al aangegeven dat hij na zijn school een timmerbedrijfje gaat starten. Daarnaast lopen er veel jongeren langs die zien dat er hier met veel plezier hard wordt gewerkt, ook dat is natuurlijk fantastisch. Dit zijn de dingen die je als vrijwilliger hoopt te bereiken, al weet je het hart van slechts één kind te bereiken en kun je deze motiveren dan is dat al super mooi!

De inschatting van het benodigde materiaal blijkt vandaag toch weer niet helemaal overeen te komen met de praktijk. Samen met de timmerman en Mike gaan we hier nog eens even onze hersens over breken. We hebben een sommetje gemaakt en denken dat we nu weten welke materialen we in welke hoeveelheden nodig hebben om de schoolbankjes af te kunnen maken. Vervelend omdat het aanvankelijk gecalculeerde budget nu al voor de 2e keer tekort blijkt te zijn. Dit is ook echt niet "handig", we moeten vanuit Doingoood LYO niet de indruk geven dat iedere keer dat zij om geld vragen dit zomaar wordt overgemaakt. Heel even komt de gedachte voorbij dat het waarschijnlijk goedkoper was geweest om kant-en-klare bankjes te bestellen. Dan hadden we echter de impact op de jongeren in de community, die we nu vooral bereiken door al deze activiteiten, niet kunnen realiseren. Laat dat nou net hetgeen zijn waar ik zo enthousiast over ben, het motiveren van deze kinderen. Zij zijn en bepalen de toekomst van Malawi!

In het dorpje koop ik bij een kraampje wat "chips" en ga gewapend met de nieuwste begroting op zoek naar Janneke en in overleg met Doingoood over hoe we deze financiële uitdaging het beste kunnen oplossen!